Betrouwbare informatie over hoe duurzaam een bedrijf is. Ofwel: informatie die feitelijk waar en relevant is. Het is cruciaal voor de financiële sector die een rol wil spelen in de vergroening van de economie.
En helaas hebben we hier meteen een manco te pakken: veel bedrijfsinformatie blijkt niet controleerbaar, vergelijkbaar en overzichtelijk. Terwijl verzekeraars, net als consumenten op zoek zijn naar houvast. Houvast om te kunnen bepalen of zij, in hun rol van belegger, het door de klanten opgebrachte premiegeld wel investeren in koolstofarme bedrijven.
Bedrijven die tegelijkertijd mens- en dierenrechten respecteren en de biodiversiteit en het milieu beschermen. Om zo bij te kunnen dragen aan een duurzamere wereld zoals beloofd in het Klimaatcommitment. En het IMVO-convenant.
Verslaglegging
De kwaliteit van de verslaglegging van de bedrijfsactiviteiten van Europese beursgenoteerde bedrijven gaat de komende jaren omhoog. Dankzij de EU Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD). Maar niet in het tempo dat wij voor ogen hadden.
Risico's en kansen
De CSRD eist dat alle grote en beursgenoteerde Europese ondernemingen vanaf 2024 beleggers en samenleving informeren over wat zij zien als risico's en kansen. Maar ook wat de impact is van hun activiteiten op mens, dier en milieu. Kortom: hoe duurzaam het effect is van hun activiteiten op de omgeving.
Beleggings(keuze)
Verslaggeving waarop consumenten en verzekeraars kunnen vertrouwen voor het maken van (beleggings)keuzes. Bij gebrek aan betrouwbare data zullen vooral in het begin veel bedrijven de te rapporteren gegevens moeten inschatten. Om te kunnen beoordelen hoe duurzaam hun activiteiten zijn. Een externe accountant controleert dit oordeel.
Strenge controle
Laat een bedrijf na om een activiteit te beoordelen? Dan wordt die activiteit strenger gecontroleerd door de accountant, simpelweg vanwege het feit dat het bedrijf er niet over rapporteert. Het zal in ieder geval de eerste jaren nog behelpen zijn.
Maar het CRSD-kader staat en dat gaat uiteindelijk wel helpen om betrouwbare informatie te krijgen over hoe duurzaam een bedrijf is.
Verplichting
Tenminste, voor zover het beursgenoteerde Europese bedrijven betreft. Voor andere Europese en niet-Europese bedrijven geldt de verplichting om duurzaamheidsdata te publiceren nog niet. Daarmee blijft het kunnen beschikken over betrouwbare data ook in de toekomst dé uitdaging.
Haalbaarheid
Wat ik nog veel zorgelijker vind, is het bericht van de Europese Rekenkamer vorige week. De rekenmeesters twijfelen ernstig aan de haalbaarheid van de Europese klimaatdoelen voor 2030.
Doelen waar ook onze sector zich aan gecommitteerd heeft. Kern van het probleem? De gebrekkige informatie die de EU-lidstaten over hun klimaatplannen doorgeven aan de Europese Commissie. Het is onduidelijk of de EU-lidstaten voldoende maatregelen nemen, wat die eigenlijk kosten en wie ervoor betaalt. En zolang we dat niet weten, hoe kan je dan van verzekeraars, en de overige financiële sector verwachten dat zij voorop lopen bij verduurzaming?
Lastig sturen
Ook is het lastiger voor verzekeraars om te sturen. Verzekeraars lenen immers grote bedragen uit aan landen via staatsobligaties en proberen ook via die weg bedrijven aan te zetten tot verduurzaming. Rapportage over activiteiten op landniveau is daarom van groot belang.
Een eerste belangrijke stap kunnen overheden zelf zetten door staatsleningen uit te schrijven die voldoen aan de Green Bond Standard.
Wettelijke kaders
Om bedrijven te sturen, zijn heldere transitiepaden en wettelijke kaders nodig vanuit de overheid. Om te investeren in duurzame maatregelen, moet je weten wanneer je aan welke eisen moet voldoen.
En daarmee kom ik weer terug bij het begin van mijn betoog: zorg voor betrouwbare informatie om vast te kunnen stellen of het klimaatbeleid van bedrijven en overheden kostenefficiënt is en impact heeft. Dan kunnen we samen de juiste keuzes maken om onze planeet in de toekomst leefbaar te houden.
Dennis Heijnen is beleidsadviseur duurzaam beleggen bij het Verbond van Verzekeraars