De AFM mag bij iedereen informatie opvragen om consumenten te beschermen. Maar met dit wetsvoorstel lijkt de AFM door te slaan in deze taakopvatting. Want hoe beoordeelt de AFM of een product goed of slecht uitpakt voor een consument? Het lijkt alsof de AFM heel gedetailleerd wil beoordelen of een product past bij een consument. Maar dat is afhankelijk van de concrete situatie van die consument. Het voelt alsof de AFM op de stoel van de verzekeraar wil gaan zitten door een deel van het werk overnieuw te doen of te beoordelen, terwijl reeds bestaande wetgeving hier op toeziet.
Reikwijdte AFM-toezicht
Verder richten de voorgestelde data-uitvragen zich op financiële instellingen die onder AFM-toezicht staan. Terwijl nieuwe risico’s zich vaak juist voordoen bij instellingen buiten de reikwijdte van het AFM-toezicht vallen. Daarmee worden onder toezicht geplaatste instellingen feitelijk de dupe van het handelen van niet-vergunninghoudende partijen, waar de AFM geen grip op heeft en op deze manier ook niet krijgt. Bovendien dient de AFM bij nieuwe bevoegdheden na te gaan of de omvang van de nalevingslasten opweegt tegen de verwachte opbrengsten. Het Verbond plaatst hier serieuze vraagtekens bij.
Rem op toezichtkosten
Los van de consultatiereactie, wijst het Verbond op de almaar stijgende toezichtlasten die de onder toezicht staande instellingen betalen. Verzekeraars letten op de kosten. Toezichthouders moeten dat ook doen, onder andere door risico-georiënteerde prioriteiten te stellen. Het zou bovendien goed zijn als de overheid ook een deel van de toezichtkosten betaalt. Goed toezicht dient immers een maatschappelijk belang.