Het verhaal van Wim staat in het jaarverslag van het Instituut Asbestslachtoffers. Het IAS voert namens de overheid een tegemoetkomingsregeling uit. In 2024 hebben 608 slachtoffers daar gebruik van gemaakt en in totaal ruim zeventien miljoen euro ontvangen.
Mesothelioom of asbestose
Nog iedere dag worden mensen ziek, omdat ze in het (verre) verleden aan asbest zijn blootgesteld. Vaak is dat in havens, de bouw of de landbouw geweest. Onder de mensen die de diagnose mesothelioom of asbestose krijgen, zitten dan ook relatief veel timmerlieden, (elektro)monteurs, lassers, machinebankwerkers, mijnwerkers en mensen uit de scheepsbouw.
De meeste slachtoffers die zich melden bij het IAS komen uit de regio’s Zuid-Limburg, Rijnmond, IJmond, Zeeland, Noord-Holland-Noord, Salland en Twente. In die gebieden komen twee keer zoveel slachtoffers voor dan in de rest van het land.
IAS-directeur Emiel Rolink: "Helaas hebben veel mensen nadat de diagnose is gesteld, nog maar kort te leven"
Tegemoetkoming
Mensen met de diagnose asbestose of mesothelioom kunnen zich melden bij het IAS. Dit instituut is in 1999 opgericht om de juridische lijdensweg voor slachtoffers te verkorten én te verlichten. Naast onder meer de vakbonden is ook het Verbond van Verzekeraars bij het IAS aangesloten.
Als een slachtoffer kan aantonen dat de ziekte door asbest is veroorzaakt, ontvangt hij zo snel mogelijk een tegemoetkoming van de overheid (in 2024: 24.010 euro). “Helaas hebben veel mensen nadat de diagnose is gesteld, nog maar kort te leven”, aldus IAS-directeur Emiel Rolink.
Totaal geen lucht
Wim merkt in 2023 dat zijn gezondheid hem in de steek laat. Als hij met zijn schoonzoon in IJsland op vakantie is, gaat het lopen steeds minder. “Ik had totaal geen lucht.”
Terug in Nederland verwijst zijn huisarts hem door naar het Maasstad Ziekenhuis. Uit nader onderzoek blijkt dat hij asbestkanker heeft. Wim ontvangt naast de tegemoetkoming van de overheid ook een schadevergoeding van het bedrijf waar hij heeft gewerkt. Dat geld gebruikt hij om nog zoveel mogelijk van zijn kinderen en kleinkinderen te genieten. “Van de longarts heb ik vernomen dat ik nog maar een paar maanden tot een jaar te leven heb.”