Het internationale Dive In Festival is een initiatief van Inga Beale, voormalig CEO van Lloyd’s, om diversiteit en inclusiviteit in de verzekeringssector te bevorderen. Dit jaar was het de derde keer dat het festival in ons land werd georganiseerd. Na AON/Achmea (in 2018) en de Rabobank in 2019 was het dit keer de beurt aan Women in Financial Services (www.wifs.nl). Onder de titel Local Voice, Global Impact zijn er in 35 landen 144 (online) evenementen georganiseerd.
Tweede Kamer als afspiegeling maatschappij
Verbeet stak in een mooi, persoonlijk verhaal haar mening niet onder stoelen of banken. Zo noemde ze het ronduit ‘zorgelijk’ dat vrouwen nu minder politiek actief zijn. “In ‘mijn’ tijd als Kamervoorzitter hadden we 64 vrouwen in de Tweede Kamer en vier fractievoorzitters. Nu zijn dat er 48 en twee. En natuurlijk zou ik een vrouwelijke premier prachtig vinden, maar we mogen sowieso wel wat diverser worden in de Tweede Kamer. Het lidmaatschap van de Tweede Kamer is zo ongeveer de mooiste baan van de wereld, maar is nu geen afspiegeling van de maatschappij.”
Fotografie: Loesjepraktijken
Politiek in verdomhoekje
Het bracht haar tot de ‘simpele’ conclusie dat de politiek “in het verdomhoekje” zit. “Die ontwikkeling bedreigt onze democratie en juist het verdedigen van onze democratie blijft één van mijn belangrijkste drijfveren.”
Die democratie is niet zo vanzelfsprekend, benadrukte Verbeet. “Een paar maanden geleden las ik het boek Twillight of democracy van een Amerikaanse journaliste. Zij schrijft dat democratie eisen stelt. We moeten meedoen, het debat aangaan en strijden voor die democratie. We moeten in ieder geval niet aan de kant blijven staan.” Ze deed dan ook een nadrukkelijk beroep op de bezoekers aan het festival. “Denk eens na over de vraag wat u zelf doet om de democratie gezond te houden. Doet u wel mee? In uw wijk, straat of stad? Op de school van uw kinderen of in het verzorgingstehuis van uw ouders? En kijk eens verder dan uw eigen kring, zodat u zich beter in een ander kunt verplaatsen. Zorgt u er bijvoorbeeld voor dat uw kinderen ook spelen met de kinderen van een andere achtergrond, met een ander uiterlijk, een ander accent, zodat ze leren zich in een ander te verplaatsen?”
"Wat doet u zelf om de democratie gezond te houden?"
Moeder als rolmodel
Aan het begin van haar betoog had Verbeet verteld dat ‘twee vrouwen van Delta Lloyd zich zo’n achttien jaar geleden bij haar hadden gemeld, omdat ze zich zorgen maakten over het gebrek aan inzicht bij vrouwen over hun pensioenopbouw’. “En, en passant wilden ze ook graag bijdragen aan een betere positie van vrouwen in de financiële sector”.
Voor Verbeet twee heel belangrijke onderwerpen, maar vooral die eerste bleek een persoonlijke achtergrond te hebben. “Mijn moeder was een rolmodel. Ze was de middelste van elf kinderen en wilde schooljuf worden. Als meisje van elf vertrok ze naar een internaat en zes jaar later was ze klaar met haar opleiding. Op haar achttiende kreeg ze haar eerste onbetaalde baantje, een soort stage, en een jaar later volgde een (slecht betaalde) aanstelling. Haar vader vond dat ze koos voor de armoede, zelf vond ze dat ze koos voor haar zelfstandigheid. Mijn moeder was dol op haar werk en anders dan alle vrouwen die hun pensioen lieten uitkeren toen ze moesten stoppen met werken omdat ze gingen trouwen, parkeerde zij haar pensioenvoorziening. Vervolgens begon ze als een soort vooruitgeschoven zzp’er een schooltje thuis. Nog geen vijf jaar later, toen de wet voor gehuwde vrouwen veranderde in 1956, stond ze weer voor de klas.”
Economische zelfstandigheid
Loes Verbeet, de moeder van Gerdi, heeft tot haar zestigste gewerkt, kreeg een goed pensioen en genoot van haar economische zelfstandigheid. “Mijn moeder was een voorbeeld. In 1956 werkte een kwart van de vrouwen, meestal jonge vrouwen of vrouwen die moesten werken, bijvoorbeeld na een scheiding of het overlijden van hun man.”
Nederland was in die tijd, volgens Verbeet, een huisvrouwenland. “En mijn generatie telde maar weinig vrouwen die zo’n moeder hadden als ik.” Zelf volgde ze het voorbeeld van haar ouders. “Ik ging het onderwijs in, maar werd ook politiek actief. Op mijn 50e werd ik Tweede Kamerlid en op mijn 55e voorzitter. Politiek is een hard vak, maar toen ik voorzitter was, merkte ik dat het een voordeel is om vrouw te zijn. Vrouwen vragen toch net iets makkelijker hoe het met iemand gaat en mensen zijn vaak net wat openhartiger tegen vrouwen. Ik wist van alle 150 Kamerleden hoe het thuis met ze ging en heb wel gemerkt dat de meeste vrouwen heel goed zijn in dienend leiderschap.”
"Ik wist van alle 150 Kamerleden hoe het thuis met ze ging."
Deeltijdprinsesjes?
De moeder van Verbeet had een fulltimebaan en heeft altijd, met twee kinderen, in de avonduren gestudeerd. In haar tijd werkte ongeveer een kwart van de vrouwen buiten de deur. De arbeidsparticipatie van vrouwen is sindsdien fors omhoog gegaan, met name in de afgelopen decennia. De vraag rijst of het genoeg is? “Je hoort vaak dat Nederlandse vrouwen verwende deelprinsesjes zijn”, reageert Verbeet, “maar er wordt meestal niet bij gezegd dat het merendeel van die parttimers tussen de dertig en de veertig, én moeder is. Ik weet uit ervaring dat het runnen van een jong gezin geen vrijetijdsbesteding is. Bovendien bouw je daarmee de nodige competenties op. Als je een modern gezin met twee goed gebekte kleuters kan managen, is menige organisatie een fluitje van een cent.”