“Fraude met dierenverzekeringen komt best vaak voor”

Van Rooijen is een van de oprichters van Petplan in Nederland en dus vanaf het allereerste begin in 2006 betrokken bij de verzekeraar. Hij bevestigt de stijging in fraudegevallen, maar durft zich niet te wagen aan percentages. “Het grijze gebied wordt steeds vaker overschreden.”

Smalle beurs
Volgens hem heeft dat te maken met twee verschillende factoren. “Veel dierenliefhebbers hebben een relatief smalle beurs en misbruik maken van de verzekeraar ligt dan op de loer. Daarnaast is, net als in de humane wereld, steeds meer mogelijk. Toen ik als dierenarts begon, deed ik vooral bloedonderzoek. Tegenwoordig worden er chemokuren, CT- en MRI-scans gedaan. Eigenlijk is alles dat bij mensen kan, ook bij dieren mogelijk. Dat is mooi, maar het is ook onmiskenbaar dat de kosten van de diergeneeskunde de laatste tien jaar explosief zijn gestegen. Er hangt een nadrukkelijk prijskaartje aan de enorme ontwikkeling van de diergeneeskunde.”

Zwart, wit of grijs?
Zo noemt Van Rooijen het “niet ongebruikelijk” dat een hond met een chronische aandoening als diabetes voor 10.000 euro zorg in zijn leven nodig heeft. “En dan heb ik het nog niet over eventuele bijkomstige ziektekosten als hij andere gezondheidsproblemen krijgt.”
Het grote voordeel dat Van Rooijen heeft, als dierenarts, is dat hij precies weet hoe de wereld van de dierenartsen werkt. Daarnaast kan hij met een medische blik kijken naar de claims die Petplan krijgt voorgelegd. “Het lastige is dat diergeneeskunde een grijs gebied is. Je weet simpelweg vaak niet wat een dier mankeert. Dat grijze gebied proberen we zwart-wit te krijgen, onder meer door acceptatiekaders te maken onder welke voorwaarden we een dier wel of niet kunnen verzekeren.”

Verzwijging
De fraudevormen die het meest voorkomen, zijn het indienen van een valse nota of het (bewust of onbewust) niet melden van een bestaande aandoening bij acceptatie. In het eerste geval, dat Van Rooijen betitelt als actieve fraude, volgt altijd royering. In het andere geval ligt het eraan of Petplan het risico wel had geaccepteerd als ze alles had geweten, eventueel tegen beperkende voorwaarden. “Meestal besluiten we dan alsnog die beperkende voorwaarde in te bouwen, maar de verzekering wel door te laten lopen. Als we het dier niet zouden hebben geaccepteerd bij een oneerlijke informatievoorziening, dan volgt royering. In het ergste geval, bij actieve fraude, proberen we ook het bedrag terug te vorderen.”

Geen echte verzekering
Dat laatste is Petplan onlangs nog overkomen, toen een verzekerde zijn declaratie (medische kosten en aansprakelijkheidssteling) zowel bij de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar als bij Petplan indiende. “Die andere verzekeraar meldde zich meteen bij ons”, vertelt Van Rooijen. “De zaak loopt nu nog, maar als de aansprakelijkheidsverzekeraar fraude bewezen acht, dan gaan wij ook over tot royering. Of er dan ook wordt teruggevorderd, is aan de herverzekeraar, maar wat ons betreft wel. Ik krijg namelijk steeds vaker het idee dat mensen ons niet als een echte verzekeraar zien. Er wordt makkelijk gefraudeerd, want het is ‘maar’ een dierenverzekering. Bij een autoverzekering zeg je toch ook niet: ‘ach, laat ik eens een ongeluk veroorzaken om mijn premie eruit te halen’. Waarom bij een dierenverzekering dan wel? Ik weet het antwoord niet, maar we moeten daar wel echt vanaf.”