Saillant detail is dat veel kandidaten op invloedrijke posities een christendemocratische achtergrond hebben – net als voorzitter Von der Leyen. Dit leidt tot frustratie bij met name de groenen en sociaaldemocraten.
Deze week hebben de Portugese kandidaat voor Financiële Dienstverlening en de Savings and Investments Union (DG FISMA), Albuquerque, en ‘onze’ Hoekstra (Klimaatactie en Schone Groei) de test goed doorstaan.
Albuquerque is afgelopen woensdag aan de tand gevoeld over dossiers zoals Solvency II, de lastendruk voor het bedrijfsleven, het belang van supervisory convergence, en rol van verzekeraars als investeerders. In deze woelige tijden beschouwt zij financiële stabiliteit als cruciaal. Volgens haar bestaat er binnen de context van de Kapitaalmarktenunie, geen ‘silver-bullet’-oplossingen. De duurzaamheidsdoelen blijven uiteraard overeind, “maar wel met uitdrukkelijke aandacht voor het proces van implementatie én de concurrentieverhoudingen.” Zij erkent de uitdagingen die gepaard gaan met financiering van de defensie-industrie. Ook dient in haar optiek de toegang tot data het belang van Europa te dienen, en concentratie bij enkele partijen dient voorkomen te worden.
Hoekstra had een intensieve donderdagochtend, maar was goed voorbereid: hij beantwoordde vragen over de interne markt, klimaatonderhandelingen op globaal niveau (VS, China), en het behoud van de Europese industrie. Men was tevreden met zijn antwoorden en hij mag de komende vier jaar aan de slag als klimaatcommissaris.
Met spanning werd bovendien uitgekeken naar de hoorzitting met de Hongaarse kandidaat voor Gezondheid, Várhelyi, op woensdagavond. Een omstreden kandidaat wegens zijn kritische uitlatingen als Eurocommissaris voor Uitbreiding, over de rol van het Europees Parlement (hij noemde ze ‘idioten’). Ook heeft hij de gedragscode van de Commissie geschonden door ongelukkige uitspraken over kandidaat-lidstaten. Hij heeft nog geen groen licht: hij moet een aantal schriftelijke vragen beantwoorden tijdens een tweede ronde (deadline begin volgende week).
Het Parlement kan alleen ja of nee zeggen tegen de voltallige Commissie. Er staat druk op de ketel omdat Europa geen tijd te verliezen heeft gezien de grote uitdagingen op het gebied van veiligheid, autonomie en innovatie. Maar de race is dus nog niet gelopen.